De strandweek

Afgelopen zondag vertrokken we om 3.45 uur ’s ochtends vanaf de accommodatie in Kandy richting het treinstation. De trein vertrok om 5.00 uur, gelukkig hadden we een zitplaats, omdat we zo vroeg waren. De reis was echt hartstikke verschrikkelijk. In het begin ging het nog wel, maar het werd voller en voller en warmer en warmer. Met al die bagage kon ik mijn benen nergens kwijt. Ik dacht dat ik het niet meer vol kon houden, maar uiteindelijk na 6 uur in die trein kwamen we aan in Galle. We namen een (te dure) TukTuk naar het hostel. Het hostel was prima, erg modern. Het strand was heel dichtbij en prachtig. Het strand was schoon, het water was helder blauw en warm! Echt heerlijk, het voelde echt als vakantie. Het voelde wel gek om op vakantie te zijn met mensen die je niet echt lang en goed kent. Maandag ging ik surfen. Dat was vermoeiend, maar erg gaaf. Het lukte me nog redelijk een aantal keer om op het board te staan! Ook gingen we naar het Nederlandse fort in Galle, dat was mooi, maar we waren allemaal verbrand, dus we wilden al gauw terug naar het hostel. Dinsdag gingen we snorkelen. Terwijl ons uitgelegd werd hoe en wat kwam er ineens vanaf het strand een hele lange, zeer snelle slang tevoorschijn. Het was zo schokkend en die slang was zo snel, we sprongen allemaal bovenop de tafel. Ik voelde de angst nog echt een lange tijd. De volgende nacht had ik er zelfs nachtmerries over. Het snorkelen was bijzonder. Het was mooi om de wereld onder water te zien, maar eerlijk gezegd waren er niet echt zoveel soorten vissen.. Bovendien voelde ik me totaal niet comfortabel met die bril en de snorkel. De bril gaf me hoofdpijn, ik kon niet goed ademen door de snorkel, wat me voornamelijk stres bezorgde. En dan had je ook nog die flippers, die voor mijn gevoel alles moeilijker maakte. Ik stopte wat eerder dan de rest en wachtte in het bootje. Dat maakte me na al dat snorkelen zeeziek, dus het hele snorkelen was niet echt zo aangenaam. Het was mooi om te zien, maar ik denk toch dat snorkelen niet echt mijn ding is. Na het snorkelen wilden we naar een beroemde schommel op het strand gaan, maar deze was blijkbaar stuk ofzo, dus dat ging niet door. Ik had gelukkig wel een heerlijke chocolade smoothie in een mooi hotel aan het strand. Er waren heel veel toeristen, daar genoot ik eigenlijk wel van. Woensdag gingen we naar een Turtle Farm, dat was erg schattig, schildpadden zijn echt leuke dieren. De gids praatte ons een boottrip aan, die deden we, ondanks dat ik het niet echt graag wilde ivm geld. Het viel erg tegen eerlijk gezegd. We zouden apen en vele soorten vogels zien. We zagen letterlijk 1 aap en 1 soort vogel. Verder ging de boot langs een kaneel-eiland en een eiland met een spice garden, beiden wilden dat je producten van hun ging kopen, maar dat deed ik gelukkig niet. Daarna wilden we de beroemde Stick Fisherman zien, maar het bleek niet het seizoen te zijn. We konden de vissers betalen om op de stokken te gaan staan, zodat je toch foto’s kon nemen. Ik wilde dat überhaupt niet, want ik vind dat nep, maar het was ook echt belachelijk duur! Dus we gingen maar weer terug, maar hadden vervolgens wel een geweldige lunch. Ik kan er nog steeds van genieten. Het had echte groenten, eindelijk! En echt overheerlijke huisgemaakte friet. Mocht je ooit naar Unawatunna (Galle) gaan, ga dan eens lunchen of dineren bij restaurant BedSpace. Na de lunch was het tijd om naar Negombo te gaan. We namen een taxi, ondanks dat ik liever met de bus wilde ivm geld, maar gelukkig hadden we een taxi genomen! Het was best wel ver, mijn bagage was veel te zwaar, de taxi was heerlijk en de hele rit regende het enorm. Maar nu Negombo…het valt hier eigenlijk gewoon extreem erg tegen, zeker na het geweldige Galle. Het strand is pal voor de deur, maar de zee zit vol vis en krabben, en is zeer bruin van kleur. Op het strand komen krabben uit het niets vanuit het zand naar boven tevoorschijn, echt verschrikkelijk. Dus het strand is voor ons niet mogelijk, maar dat is eigenlijk het enige wat je hier kunt doen. Gisteren hadden we uit wanhoop een massage (die vond ik wel lekker op zich). Vandaag gingen we naar het centrum van Negombo. Het is hier nu nieuwjaar, maar niet in Negombo, want het grootste deel is christen, maar alle winkels zijn wel gesloten wegens nieuwjaar. Dus het centrum viel ook tegen. Vervolgens hebben we 1,5 uur in de grote supermarkt besteed, want dat was als enige open én het had goede airconditioning. Nu zitten we te wachten tot het zo’n beetje tijd is om ergens te gaan dineren. Ook zijn hier hartstikke veel muggen, ik zit onder de muggenbulten, ondanks dat ik telkens mijn muggenspray gebruik (die tot voorheen prima leek te werken, maar het lijkt in Negombo niet te werken). Eigenlijk is het dus een grote fout dat we voor Negombo gekozen hebben. Gelukkig is morgen de laatste dag hier. Het is wel een voordeel dat het vlakbij het vliegveld is, dat scheelt morgen weer voor mij… We balen echt best wel, en zijn allemaal blij dat deze Negombo trip morgen voorbij is, maar liever was het vandaag al voorbij.

De rest van de (trekking) week

Donderdag zagen we verschillende watervallen onderweg naar Sigiriya. Dat was erg mooi. We zwommen zelfs in eentje, dat was zó heerlijk. We moesten ook veel in het busje zitten en de weg was heel hobbelig, dus dat was niet al te aangenaam. Maar natuurlijk beter dan de lokale bus, alhoewel die me nu wel bevalt. Ik snap hoe de bussen werken, en meestal weet ik wel een plekje te bemachtigen om te kunnen zitten. Ook gingen we naar Little Worlds End, Riverstone. Vanaf daar hadden we een mooi uitzicht. We hadden lunch in een restaurant, dat was lekker. Daar zagen we later ook de zon ondergaan (dit viel echter een beetje tegen, omdat het nogal mistig was). We sliepen in Sigiriya. Daar is ook een accommodatie van de organisatie. Het was daar heel anders. Alles was in de natuur, het leek een klein beetje op scouting. De tafels waren zelf gemaakt, er waren boomhutten en er was kampvuur. Erg mooi, maar er waren ook veel dieren en insecten. Ik was gelijk geprikt door vele muggen. Ik ging snel naar bed, want daar was een klamboe, dus ik voelde me veiliger. De volgende ochtend kleedde ik mij aan. Op het moment dat ik m’n schoenen aan wilde trekken, voelde mijn ene schoen wel zwaar aan… Na een tijdje ondersteboven houden viel er een grote kikker uit! Ik vind kikkers wel leuk, maar ik had deze niet in m’n schoen verwacht. Vroeg in de ochtend gingen we op de fiets naar de Lions Rock in Sigiriya. Ik had wel zin in dat fietsen, want dat mis ik, maar de fiets was zó slecht en veel te klein, dus het viel best wel tegen. De Lions Rock was vol met toeristen, maar mooi om te zien. Heel veel trappen, dus na dat fietsen was dat wel zwaar, maar het was het waard. Daarna stopten we met nogal wat moeite de fietsen in ons busje (want we wilden écht niet meer terug fietsen) en gingen terug naar de accommodatie in Sigiriya. We lunchten daar en gingen vervolgens terug naar Kandy. Het was een goede week.
Vandaag heb ik lekker de hele dag in Kandy doorgebracht. Veel rondgelopen, en zeker ook veel geld uitgegeven…
Morgen vertrek ik naar Galle, het strand daar. Volgende week is hier de nieuwjaarsweek. Dit wist ik niet van tevoren, ik kreeg het hier te horen. Blijkbaar is er bijna geen enkel project beschikbaar in deze week. Een paar meiden en ik hadden als plan om in de accommodatie van de organisatie in Ambalangoda te verblijven. We zouden geen project doen (want die zijn niet beschikbaar ivm nieuwjaarsweek), gewoon relaxen bij het strand. Het zag er hoopvol uit, maar op het laatste moment kregen we te horen dat het toch niet mogelijk was. Erg teleurstellend. Nu willen 3 meiden en ik alsnog naar het strand gaan, maar dat zal dus extra geld gaan kosten, want we doen het zelf, aangezien het niet via de organisatie kan. Ik heb voor niks geld aan de organisatie betaald, en ik kan het geld niet terugkrijgen. Erg frustrerend voor mij, maar ik wil toch wel heel graag naar het strand. We vertrekken morgenvroeg met de trein. Het plan is nu om 3 dagen in Galle te verblijven en de andere 3 dagen van de week in Negombo. En vanaf daarna zit het avontuur hier er alweer op voor mij, want volgende week zaterdag vertrek ik terug naar Nederland. Ik hoop dat het zó goed wordt op het strand, dat ik mijn frustratie over het geld vergeet.

De eerste helft van de trekking week

Deze week heb ik de trekking week. Ik had dat thuis niet bedacht om te doen, en dus ook niet geboekt, wat betekende dat ik hier nogal wat extra bij moest betalen. Ik besloot het toch te doen, want het leek me leuk om nog meer van Sri Lanka te zien.
Maandag viel echt erg tegen. We gingen naar 3 tempels, maar in de introductieweek hebben we ook al flink wat tempels bezocht, dus eerlijk gezegd had ik al wel genoeg tempels gezien. De tempels waren alle drie beroemd voor iets (het hout ofzo, en de tempels waren oud), maar ik vond het niet zo interessant. Ik was ontevreden, want ik had hier nogal wat voor moeten bijbetalen! De tempels waren niet eens groot, dus we waren er ook niet lang. En dat terwijl we wel heel lang onderweg naar al die tempels waren. We moesten erg lang in de lokale bus zitten en daarna hadden we nog 2 bussen nodig… Gelukkig hadden we tussen de laatste 2 tempels geen bus, maar een hike. De hike was een beetje door de jungle, dat was wel leuk. We hadden lunch in een ‘restaurant’. Maar het was een heel goedkoop restaurant. Er was geen toilet, je kreeg alleen een lepel (wat denk ik al luxe was, want de lokale mensen aten daar allemaal met hun handen). Je kreeg het eten op een bord met plastic folie, zodat het bord niet gewassen hoeft te worden. Maar het grappige was dat het helemaal prima was. We hadden honger en het eten (rijst natuurlijk) was erg lekker.
Dinsdag was al beter. We gingen dan wel wéér naar een tempel, maar het was er maar 1 en het was niet echt een traditionele tempel. Het was een plek, heel hoog, bovenop een berg. En het was voor alle geloven, dus dat was wel leuk. De hike erheen was zwaar. We moesten heel lang omhoog lopen. Bovendien moest ik plassen, en alleen op de top was een toilet (dat was een viezig toilet, maar er was niks anders), dus dat maakte de hike wel wat zwaarder. Maar het was lekker om zo actief te zijn. Bij de top aangekomen waren daar verschillende godsdiensthuizen en een hoge toren. We gingen naar de top van die toren en het uitzicht was prachtig. Daarna moesten we helaas natuurlijk ook weer helemaal naar beneden, dat viel nog tegen. Vervolgens moesten we heel lang wachten op de bus, maar het was een goede dag.
Vandaag gingen we naar een rots/berg middenin een grote theeplantage. We moesten helaas vele uren in het busje zitten (maar het was een privé busje voor ons gelukkig) voor we er waren, maar het was het waard. Daar aangekomen beklommen we de rots. Hier had ik niet echt op gerekend, dus ik had niet helemaal de juiste schoenen aan getrokken vanochtend, dus het was nogal een uitdaging voor mij. Maar het lukte en bovenaan was het prachtig, echt adembenemend. We hielden vele fotoshoots daar, maar de foto’s laten eigenlijk niet goed genoeg zien hoe het daar boven was.

Het tweede weekend

Dit weekend was heel speciaal, eigenlijk met name vandaag.
Maar eerst even over gisteren, zaterdag. Met z’n zessen gingen we naar de Elipant Orphanage en naar een Garden met een taxi. De Eliphant Orphanage was leuk, maar deed me een beetje denken aan ‘gewoon een dierentuin’, maar dan alleen met olifanten. Maar de olifanten waren wel meer vrij dan in een dierentuin. Je kon vlak naast ze lopen en ze van dichtbij zien. We zagen hoe de kleintjes (die alsnog best groot zijn) melk kregen en we zagen de olifanten hun ‘bad nemen’. Het was mooi en leuk om te zien allemaal. Het was wel echt extreem warm! Daarna gingen we naar een of andere Garden. Er waren allerlei bomen en planten te zien. Op zich wel oké, maar een klein beetje saai en het geld eigenlijk niet waard. Als het goedkoper was geweest was het wel oké geweest, maar na een aantal bomen had ik het al wel een beetje gezien. Daarna gingen we rondlopen in Kandy, dat was leuk en gezellig. We gingen vertrouwd lunchen bij de Burger King, heerlijk! We gingen naar een souvenirshop, maar alles was daar erg duur, dus ik heb niks gekocht. Wel kocht ik tomaten in de supermarkt, want ik mis de groenten die ik thuis altijd eet heel erg. Het eten hier bevat weinig groenten, en áls er al groenten zijn, dan zit het in een vieze, pittige curry. Dus ik verlang wel naar het eten van thuis, haha.
Vandaag was een erg speciale dag. 2 meiden en ik gingen naar een zwembad in een hotel, want er zijn hier niet echt zwembaden verder. We gingen er met de TukTuk heen. Het hotel was zo luxe, zeker in vergelijking met het vrijwilligershuis waar ik nu al 2 weken verblijf. Het was geweldig, het voelde echt als een vakantie en ik voelde me heel rijk daar. Na een uurtje of 2 zonnen en zwemmen kwam er een vrouw naar me toe. Ze zei dat zij vanaf waar zij zat zelfs kon zien hoe ik aan het verbranden was (ze had gelijk, ik ben nogal verbrand) en dat ik echt beter vanaf nu in de schaduw kan zitten. Ze snapte wel dat ik graag in de zon wilde, zij was vroeger ook zo, maar ik had echt genoeg zon gehad voor vandaag, zei ze. Ik volgde haar advies op, voornamelijk omdat het toch bewolkt aan het worden was, dus in de zon zitten was überhaupt niet meer mogelijk. We gingen aan een tafel zitten om te lunchen. We kregen het menu op een tablet te zien..! Het was allemaal erg speciaal eten en vooral ook erg duur. Wij wilden liever gewoon een burger ofzo. We besloten om aan de vrouw die mij voor de zon gewaarschuwd had te vragen of ze ook zoiets ergens in dit hotel hadden. Na een tijdje uitleggen begreep ze het, ja, er is een ‘snack-menu’. Ze vertelde hoe wij zo erg lijken op hoe zij vroeger was. Ze stond erop om onze lunch te betalen, omdat we zo erg op haar leken en zelfs vrijwilligerswerk doen en zij op onze leeftijd ook weinig geld had. Na wat aandringen accepteerden we het dankbaar. Het eten was heerlijk! De vrouw wilde graag dat we na onze lunch bij haar (en haar 3 kinderen) kwamen zitten, dus dat deden we. Maar we wisten toen nog niet dat we daar voorlopig niet meer weg zouden komen… Ze kocht wodka, bier en cocktails voor ons, zonder dat we dat echt wilden, maar zij wilde het wel heel graag. Ze bestelde ook aardig wat alcohol voor zichzelf. Ze sprak heel veel, over van alles. Hitler zou niet dood zijn, de islam zou de wereld overnemen en ze was een groot fan van Trump. Maar omdat zij alles voor ons betaalde, luisterden we braaf en knikten we maar. Ze woont in Saudi-Arabië met haar man en 3 kids, maar de moeder is Iers en de vader Amerikaans en ze zijn best heel rijk. Uiteindelijk werd ze nogal dronken en het begon raar te worden (het was al raar, maar nu werd het écht raar). Haar man zat aan de bar, in de buurt van ons, maar hij bemoeide zich er niet echt mee. Het was heel vaag allemaal. Uiteindelijk rond half zeven konden we wegkomen. De vrouw gaf ons daarvoor nog 5000 Rupees (iets meer dan 30 euro). We wilden het niet aannemen, maar ze stopte het in mijn bh, dus we lieten het maar en gingen snel weg. We namen een TukTuk terug (dit was heel leuk, in het donker). Uiteindelijk was onze hele dag gratis, omdat deze vrouw onze lunch en drankjes betaalde, en de 5000 Rupees waren precies het zwembad en de TukTuk. Het was een hele rare ervaring….

Het vrijwilligerswerk

Afgelopen maandag begon mijn week van vrijwilligerswerk. Thuis had ik besloten om op een basisschool Engelse les te gaan geven, maar hier bleek ik eigenlijk nog alles te kunnen kiezen. Ik ging op mijn gevoel af en koos voor het 'baby’s en peuters project'. Ik ging helpen in een weeshuis voor baby’s en peuters. In principe blijven de kindjes daar maar tijdelijk en gaan ze binnen 3 maanden terug naar familie, of worden geadopteerd. Ik dacht dat het wel leuk zou zijn, maar ik vond het zeker de eerste dag zeer zwaar. Ik vond niet eens de kinderen zo vervelend of lastig, maar ik vond het zo moeilijk om te zien dat al deze kindjes niet gewoon thuis met hun papa en/of mama wonen. Er zijn 12 baby’s en 16 peuters en naar mijn idee krijgen ze allemaal te weinig liefde. Toen we maandag aankwamen wilden alle peuters door ons opgetild worden. Wanneer we eentje optilden, werden de anderen jaloers en begonnen elkaar te slaan. Als ik het kindje wat ik droeg weer op de grond wilde zetten, ging hij/zij heel hard huilen, en wilde weer opgetild worden. De vrouwen in het weeshuis zeiden dat we de kindjes niet meer op moesten tillen, maar ze wilden het zo graag, en ik wilde hun ook mijn liefde geven. Ik vond dat erg moeilijk. De kinderen worden naar mijn idee ook veel te weinig uitgedaagd. Ze hebben niet echt iets om mee te spelen en krijgen vrijwel alleen aandacht van de vrouwen in het weeshuis wanneer ze iets verkeerd doen. Er wordt dan ook veel naar ze geschreeuwd. De baby’s waren iets minder moeilijk, maar ook zij krijgen amper liefde. Eén jochie heeft geluk dat de coördinator hem zo mag, hij krijgt als enige veel aandacht en liefde; de anderen moeten het maar een beetje uitzoeken. Ik tilde de baby’tjes heel voorzichtig op, het hoofdje goed ondersteunen. Maar de vrouwen in het weeshuis deden dit heel anders. De baby’s werden aan een arm of been opgetild. En als ik een baby de fles geef tijdens het oppassen in Nederland, neem ik hem op schoot en geef geduldig de fles. Hier moesten alle baby’s in hun bed liggen. Ze kregen de fles in hun mond met een kussen eronder, zodat de melk zo naar binnen kon. Ik vond dat wonderbaarlijk om te zien. Ik snap dat dat misschien handig is, maar het is zo minder liefde- en aandachtvol dan ik gewend ben. Ik kreeg heimwee naar thuis en werd verdrietig, omdat het thuis zoveel beter is. Ik vond het zo sneu voor alle kindjes daar. Inmiddels ben ik al een beetje gewend aan hoe het daar gaat en weet ik beter hoe ik met de peuters om kan gaan, maar het blijft zo oneerlijk. Veel mensen hier snappen niet echt dat ik dit project zo moeilijk vind, de andere 3 meiden met wie ik het project doe, lijken de kinderen voornamelijk gewoon wel schattig te vinden. Maar ik kan het moeilijk aanzien allemaal. Ik ben blij dat morgen de laatste dag van het project is. Dat is misschien een beetje egoïstisch, maar ik word moe van al het medelijden dat ik heb. Ook voel ik me daar vaak nutteloos, want er werken daar best veel vrouwen. Bovendien mogen we niet echt onze dingen doen, alles moet op hun manier. Het voelt zo niet echt alsof ik iets toe kan voegen, maar in ieder geval geef ik de kindjes deze week mijn liefde. Er is een baby’tje van 8 dagen, haar moeder is 12jaar. Het baby’tje is zó klein en zelfs háár hoofdje wordt met name door de meest oude vrouw niet echt ondersteund, zij is echt best ruw. Ook kregen we niet echt uitleg over wat we konden doen. Ze zeggen ‘change’ en dat betekent dan blijkbaar dat we de luiers moeten verschonen, maar zonder baby-doekjes, dus wij wisten niet echt hoe we dat aan moesten pakken. Maar goed, ik heb zeker nieuwe ervaringen opgedaan, en hopelijk komt het goed met deze kindjes. Ik ben thuis wel meer gaan waarderen. Ik heb maar geluk met zo’n lieve papa en mama. Ik heb altijd veilig thuis gewoond en liefde gekregen.
Ook ben ik de wasmachine meer gaan waarderen! Gisteren was het dan toch echt tijd om mijn kleding te gaan wassen, want al mijn kleding was ‘op’. Ik had waspoeder gekocht, deed water in een grote emmer, de poeder erbij en heb mijn kleding daar een paar uurtjes in laten staan. Met name omdat ik er extreem erg tegenop zag om ermee verder te gaan. En het was nog erger dan ik had gedacht. De zeep ging niet echt meer uit mijn kleding, ondanks dat ik het in de douche allemaal heb geprobeerd om eruit te spoelen. Het regende hier, dus ik moest een waslijntje spannen onder een afdakje en daar mijn kleding ophangen. Dit was natuurlijk te hoog, dus ik moest telkens op de stoel klimmen om mijn zeep-kleding op te hangen. Ik had rugpijn en voelde de zeep overal. Hopelijk hoef ik volgende week niet door de regen, want dan zal er overal zeep op mij zitten…

Het eerste weekend

Dit weekend gingen 7 meiden en ik naar het grote safaripark in Sri Lanka. Dit ligt in Yala, en dat is niet echt in de buurt van Kandy. Een van de coördinators heeft ons heel veel geholpen bij het regelen, dat was fijn. We gingen met een taxi busje erheen. Dit was vele uren rijden. We vertrokken om 6.30 uur vanaf het vrijwilligershuis in Kandy. Onderweg konden we stoppen waar we wilden. We stopten soms om even een foto van het mooie uitzicht te maken. Ook stopten we bij 2 watervallen. Bij een van de twee was een trap, daar kon je voor 20 rupees in, en dan bovenaan zou mooi uitzicht zijn. Het waren heeeel erg veel trappen, het leek eindeloos. Maar na al dat zitten in het busje was dat eigenlijk wel goed misschien. Het uitzicht was wel mooi vanaf het einde van al de trappen. We stopten om te lunchen en naar de supermarkt te gaan. Rond zeven uur ’s avonds kwamen we aan in het hotel in de buurt van het safaripark. Daar sliepen we, dat was erg gezellig. De volgende ochtend vertrokken we om 5.00 uur met de jeep naar het safaripark. Het was best wel spannend en leuk. Het was nog helemaal donker en de jeep was open, er was niemand op de weg en we gingen erg hard. Met dezelfde jeep gingen we het safaripark in. De natuur was prachtig en de zon kwam op, dus dat was erg mooi. We zagen helaas niet heel veel bijzondere dieren, het viel eerlijk gezegd eigenlijk gewoon wel een beetje tegen. We zagen vooral heel veel vogels en waterbuffels. Gelukkig zagen we tegen het einde een moeder olifant en haar baby olifantje, dat was bijzonder. Na de safari gingen we terug naar het hotel en vanaf daar terug naar Kandy. Onderweg stopten we nog om te lunchen en bij een beroemde brug. Terug in Kandy waren we erg moe, maar zeker voldaan. Ondanks dat we niet zo heel veel speciale dieren gezien hebben, was het een goed weekend.

De rest van de introductieweek

Donderdag gingen we voor het eerst met de lokale bus. Het verkeer hier is echt verschrikkelijk in vergelijking met Nederland. Toen ik met de transfer van het vliegveld naar het vrijwilligershuis in Kandy ging, was ik de hele rit bang. Ik had ook nog eens geen riem, dus dat maakte het alleen maar erger. Het busje reed hard, maar niet heel hard, want dat kan hier niet. Dan werd er heel hard geremd en erg vaak getoeterd. Ik schrok me telkens rot en was echt bang dat ik tijdens die rit dood zou gaan. Maar dat is dus niet gebeurd. Inmiddels ben ik wel een beetje gewend aan het verkeer hier, maar de lokale bus was wel weer iets nieuws. De vorige dagen gingen we overal met ons privébusje heen. Nu pas waardeer ik dat busje enorm, want de lokale bus is heel anders. We moesten staan, want alle plekken waren bezet. De bus remt hard en trekt schokkend op, dus staand was dat een hele uitdaging. We gingen naar een grote tempel en offerden bloemen, die bloemen liet ik vallen vlak nadat ik ze gekocht had. Dat was ongemakkelijk, ik wilde het gewoon oprapen, maar dat was dus echt niet de bedoeling; ik kreeg nieuwe. De tempel was mooi en groot en interessant. Na de tempel gingen we met de TukTuk naar de houtfabriek, die houtfabriek was wel oké, maar over de TukTuk was ik erg enthousiast. Er zijn hier zooo veel TukTuks, dus ik was blij dat ik eindelijk in eentje zat, het voelde een beetje als een attractie. Na de houtfabriek gingen we door naar de batikfabriek, dat was ook wel leuk om te zien. Na de batikfabriek hadden we ‘vrije tijd’, dat was leuk. We gingen naar Kandy en daar met alle meiden lunchen. Ik had heerlijke niet pittige noodles. Daarna gingen we wat rondlopen in Kandy, we gingen onder andere naar de lokale markt. Daar was heerlijk fruit en ik kocht wat souvenirs. Toen werd het tijd om terug naar het vrijwilligershuis te gaan, maar hoe..? We zochten de bus, dit duurde wel een uur, we hebben heel veel rondgelopen, gezocht en gevraagd. Uiteindelijk hadden we de bus gevonden, die bleek dichtbij het winkelcentrum te zijn, dus we waren in het begin al heel dichtbij. Nu we in de bus zaten, moesten we nog op het juiste moment uit zien te stappen. Ik had geen idee, maar de andere meiden gelukkig wel, en zo kwamen we toch nog veilig terug.

Vrijdag gingen we naar een boeddhistische tempel. Die was heel hoog, dus we moesten flink omhoog lopen, dat was best wel zwaar. De tempel was mooi en vooral het uitzicht was goed. We kregen daar thee en een soort armbandje dat iets betekent van een monnik. Daarna gingen we door naar een hindoeïstische tempel. Daar offerden we fruit, en daarna aten we dat op. Dat was vreemd, maar blijkbaar is het zo dat de goden het fruit al genomen hebben en dat het extra goed is om het daarna te eten, want de goden zijn erbij geweest ofzo. Nou goed, ik was in ieder geval blij dat we dat fruit lekker konden gaan eten. Daarna gingen we naar een massage. De massage was een beetje pijnlijk, want ik ben verbrand op m’n hoofd, en de hoofdmassage was nogal hard…
Na de massage gingen we terug naar het vrijwilligershuis en daar plannen voor het weekend maken.

De eerste paar dagen

De vlucht en de eerste drie dagen zijn achter de rug. Dat was allemaal al best wel spannend. De vlucht was goed, het was wel gek om voor het eerst in mijn eentje in een vliegtuig te zitten, dat is heel anders. Ik moest overstappen in Londen, ook overstappen had ik nooit eerder gedaan. Maar eigenlijk ging alles prima. Dat is ergens wel logisch natuurlijk, want alles is zo duidelijk aangegeven, dat iedereen het moet kunnen, maar ik voel me er toch aardig trots over dat het vlekkeloos verlopen is. Het afscheid in Nederland was wel wat moeilijk. Ik wist dat ik iedereen zou gaan missen, ik mis iedereen en Nederland ook wel, maar hier is het gelukkig ook heel interessant. Aangekomen in Sri Lanka kon ik de persoon die mij en nog wat anderen op kwam halen niet meteen vinden, maar uiteindelijk wel. Ik wisselde gelijk wat euro’s voor rupees en kocht daarmee een simkaart, waar ik nu heel blij mee ben, want er is geen wifi. Toen we rond elf uur hier in het vrijwillgershuis in Kandy aan kwamen, gingen we eigenlijk meteen slapen. Het bed lag verschrikkelijk, maar daar ben ik nu eigenlijk al wel aan gewend. Ook de badkamer is vele malen minder luxe dan thuis, maar het is te doen. We hebben saaie, maar vooral ook leuke/interessante dingen gedaan. We zitten wel veel in het busje dat ons naar plekken brengt, maar daardoor kon ik wel veel van Sri Lanka zien. Er is echt heel veel natuur in Sri Lanka! We hebben een taalles gehad (dit was een beetje saai), we zijn gaan varen over een meer. De tweede dag, dinsdag, deden we lekker veel. We gingen naar de tea factory, naar de spice garden, daar heb ik gelijk - wellicht te geloofwaardig - dure spulletjes gekocht, maar goed, dat hoort er een beetje bij, en ik kan het me nog wel veroorloven, en wie weet werkt het wel..! Ook gingen we naar een soort edelstenen museum, dit was echt heel vreemd, het was heel klein en aan het eind van de korte rondleiding werden we beladen door mannen die ons zulke edelstenen wilden verkopen. Tot slot gingen we naar een soort dans show, dit was leuk om te zien. Voor mij zat een groep Nederlanders, hier in het vrijwilligershuis ben ik de enige, dus dat was wel grappig, ook om weer Nederlands te horen. Wat ik dan ook kon horen is hoe ze aan het klagen waren over van alles, lekker typisch! Vandaag kregen we een kookles, dat was leuk en lekker! We kregen ook een korte zelfverdedingsles, maar hopelijk zal ik dat niet nodig hebben, want ik heb niet alle trucjes onthouden en begrepen, denk ik. En nu zijn we net terug van de tempel waar we heen waren. Dit was eerlijk gezegd redelijk saai. De non, die oorspronkelijk uit Duitsland komt, sprak heel lang en vooral zeer langdradig over van alles. Ik kon het niet volgen, omdat het zo saai was. Nadat zij 1,5 uur gepraat had en wij op de grond op kleine, ronde kussentjes hadden gezeten, gingen we, op diezelfde kussentjes, ‘mediteren’. Maar dit was eigenlijk meer een soort slapen, in ieder geval betrapte ik mezelf erop dat ik soms ineens in slaap gevallen was.
Het eten was de eerste dag zeer pittig, gelukkig had ik heel weinig trek, door alle spanning. Vanaf daarna was het eten minder pittig, maar ik ben de curry nu al bijna zat… Maar verder is het wel gewoon prima, ik kan er makkelijk op overleven natuurlijk.
Er zijn hier heel veel meisjes, en ze zijn allemaal aardig. Soms vind ik het wel lastig wanneer ik even geen aansluiting heb, of wanneer iedereen een beetje op zichzelf is, want ik ben niet zo goed in op mezelf zijn, maar dat zal ik dan wel gaan leren. Verder gaat alles prima, maar stiekem verheug ik me wel een beetje op weer naar huis gaan, en daar alle luxe en familie en vrienden weer te hebben. Maar die tijd komt vanzelf, en tot die tijd zal ik me hier hopelijk wel vermaken, zodat ik met veel verhalen terug kom.