De vlucht en de eerste drie dagen zijn achter de rug. Dat was allemaal al best wel spannend. De vlucht was goed, het was wel gek om voor het eerst in mijn eentje in een vliegtuig te zitten, dat is heel anders. Ik moest overstappen in Londen, ook overstappen had ik nooit eerder gedaan. Maar eigenlijk ging alles prima. Dat is ergens wel logisch natuurlijk, want alles is zo duidelijk aangegeven, dat iedereen het moet kunnen, maar ik voel me er toch aardig trots over dat het vlekkeloos verlopen is. Het afscheid in Nederland was wel wat moeilijk. Ik wist dat ik iedereen zou gaan missen, ik mis iedereen en Nederland ook wel, maar hier is het gelukkig ook heel interessant. Aangekomen in Sri Lanka kon ik de persoon die mij en nog wat anderen op kwam halen niet meteen vinden, maar uiteindelijk wel. Ik wisselde gelijk wat euro’s voor rupees en kocht daarmee een simkaart, waar ik nu heel blij mee ben, want er is geen wifi. Toen we rond elf uur hier in het vrijwillgershuis in Kandy aan kwamen, gingen we eigenlijk meteen slapen. Het bed lag verschrikkelijk, maar daar ben ik nu eigenlijk al wel aan gewend. Ook de badkamer is vele malen minder luxe dan thuis, maar het is te doen. We hebben saaie, maar vooral ook leuke/interessante dingen gedaan. We zitten wel veel in het busje dat ons naar plekken brengt, maar daardoor kon ik wel veel van Sri Lanka zien. Er is echt heel veel natuur in Sri Lanka! We hebben een taalles gehad (dit was een beetje saai), we zijn gaan varen over een meer. De tweede dag, dinsdag, deden we lekker veel. We gingen naar de tea factory, naar de spice garden, daar heb ik gelijk - wellicht te geloofwaardig - dure spulletjes gekocht, maar goed, dat hoort er een beetje bij, en ik kan het me nog wel veroorloven, en wie weet werkt het wel..! Ook gingen we naar een soort edelstenen museum, dit was echt heel vreemd, het was heel klein en aan het eind van de korte rondleiding werden we beladen door mannen die ons zulke edelstenen wilden verkopen. Tot slot gingen we naar een soort dans show, dit was leuk om te zien. Voor mij zat een groep Nederlanders, hier in het vrijwilligershuis ben ik de enige, dus dat was wel grappig, ook om weer Nederlands te horen. Wat ik dan ook kon horen is hoe ze aan het klagen waren over van alles, lekker typisch! Vandaag kregen we een kookles, dat was leuk en lekker! We kregen ook een korte zelfverdedingsles, maar hopelijk zal ik dat niet nodig hebben, want ik heb niet alle trucjes onthouden en begrepen, denk ik. En nu zijn we net terug van de tempel waar we heen waren. Dit was eerlijk gezegd redelijk saai. De non, die oorspronkelijk uit Duitsland komt, sprak heel lang en vooral zeer langdradig over van alles. Ik kon het niet volgen, omdat het zo saai was. Nadat zij 1,5 uur gepraat had en wij op de grond op kleine, ronde kussentjes hadden gezeten, gingen we, op diezelfde kussentjes, ‘mediteren’. Maar dit was eigenlijk meer een soort slapen, in ieder geval betrapte ik mezelf erop dat ik soms ineens in slaap gevallen was.
Het eten was de eerste dag zeer pittig, gelukkig had ik heel weinig trek, door alle spanning. Vanaf daarna was het eten minder pittig, maar ik ben de curry nu al bijna zat… Maar verder is het wel gewoon prima, ik kan er makkelijk op overleven natuurlijk.
Er zijn hier heel veel meisjes, en ze zijn allemaal aardig. Soms vind ik het wel lastig wanneer ik even geen aansluiting heb, of wanneer iedereen een beetje op zichzelf is, want ik ben niet zo goed in op mezelf zijn, maar dat zal ik dan wel gaan leren. Verder gaat alles prima, maar stiekem verheug ik me wel een beetje op weer naar huis gaan, en daar alle luxe en familie en vrienden weer te hebben. Maar die tijd komt vanzelf, en tot die tijd zal ik me hier hopelijk wel vermaken, zodat ik met veel verhalen terug kom.